راوى: ابو هاشم جعفرى
به سخنان امام گوش مىدادم. هوا گرم بود و آفتاب ظهر، شدت گرما را بیش تر مىکرد. تشنگى تمام وجودم را فرا گرفته بود. شرم و حیاى حضور امام، مانع از آن شد که صحبتشان را قطع کنم و آب بخواهم. در هیمن موقع امام کلامش را قطع کرد و فرمودند: ـ «کمى آب بیاورید !»
خادم امام ظرفى آب آورد و به دست ایشان داد. امام، براى این که من، بدون خجالت،آب بخورم، اول خودشان مقدارى از آب را نوشیدند وبعد ظرف را به طرف من دراز کردند. من هم ظرف آب را گرفتم و نوشیدم.
نه! نمىشد. اصلا نمىتوانستم تحمل کنم. انگار آب هم نتوانسته بود درست و حسابى تشنگىام را از بین ببرد. تازه، بعد از یک بار آب خوردن درست نبود که دوباره تقاضاى آب کنم. این بار هم امام نگاهى به چهرهام کردند و حرفش را نیمه تمام گذاشت: «کمى آرد و شکر و آب بیاورید.»
وقتى خادم براى امام رضا(ع) آرد و شکر و آب آورد، امام آرد را در آب ریخت و مقدارى هم شکر روى آن پاشید. امام برایم شربت درست کرده بود. نمىدانم از شرم بود یا از خوشحالى که تشکر را فراموش کردم. شاید در آن لحظه خودم را هم فراموش کرده بودم. با کلام امام رضا(ع) ناخود آگاه دستم به طرف ظرف شربت دراز کردم.
ـشربت گوارایى است. بنوش ابوهاشم!... بنوش که تشنگىات را از بین مىبرد.
روزی که اقدام به جمع آوری مطالب برای این وبلاگ کردم از داستان ها واحادیث آن حضرت شروع کردم ودر حین جمع آوری به دلیل کم بودن داستان ها و احادیث آن حضرت نسبت به بقیه امامان و داستان دوری از شهر و دیار و مخصوصا خواهرشان درآن لحظه بود که متوجه غربت شدید امام هشتم شدم و این گواهی برغربت امام هشتم تا آخر عمرم برای من شد.
در بین مسافرتى که امام رضا علیه السلام از شهر مدینه به سوى خراسان داشت ، هرگاه ، که سفره غذا پهن مى کردند و غذا چیده و آماده خوردن مى شد، حضرت دستور مى داد تا تمامى پیش خدمتان سیاه پوست و ... بر سر سفره طعام حاضر شوند؛ و سپس حضرت کنار آن ها مى نشست و غذاى خود را میل مى نمود.اطرافیان به آن حضرت اعتراض کردند که چرا براى غلامان سفره اى جدا نمى اندازى ؟!
امام علیه السلام فرمود: آرام باشید این چه حرفى است ؟!
خداى ما یکى است ، پدر و مادر ما یکى است و هرکس مسئول اعمال و کردار خود مى باشد
مرد زیر زبانش پنهان است و چون سخن بگوید شناخته می‌شود.
تدبیر واندیشه پیش از انجام کار تو را از پشیمانی ایمن می‌دارد.
همنشینی با اشرار و بدکاران موجب بدبینی نسبت به نیکان و درستکاران می‌شود.
دشمنی با بندگان خدا بد توشه‌یی است برای آخرت.
شخصیکه قدر ومنزلت خویش را بشناسد هلاک نمی‌گردد.
هدیه کینه‌ها را از دلها می‌زداید.
در قیامت آنکس به من نزدیکتر است که در دنیا خوش اخلاقتر و نسبت به خانواده‌ی خود نیکوکارتر باشد.
کسی که به مسلمانی خیانت کند از ما نیست.
مؤمن چون خشمگین شود خشمش او را از رعایت حق بیرون نمی‌برد.
خداوند قیل و قال و ضایع کردن مال و پرسش بسیار (و بی مورد) را دشمن می‌دارد.
محبت کردن با مردم نصف عقل است.
سختترین کارها سه چیز است: انصاف و حقگویی اگر چه علیه خود باشد ـ در همه حال بیاد خدا بودن ـ با برادران ایمانی در اموال مواسات کردن.
شخص با سخاوت از غذایی که مردم برایش آماده کرده‌اند می‌خورد تا دیگران نیز از غذایی که او آماده می‌سازد بخورند.
قرآن کلام و سخن خداست از آن نگذرید و هدایت را در غیر آن نجوئید که گمراه می‌شوید.
امام هشتم علیه السلام فرمود :
اگر مردم به نیکی های سخنان ما آگاه بودند از ما تبعیت می کردند.
به امام رضا علیه السلام گفته شد:
چگونه صبح کردی ؟ امام علیه السلام فرمود:
صبح کردم در حالی که عمر کوتاه شد کردارم ضبط شد مرگ برگردنمان افتاده آتش را پشت سر داریم ونمی دانیم با ما چگونه عمل خواهد شد.
ازامام هشتم علیه السلام روایت است که مردی خراسانی به او گفت:
ای پسر رسول خدا من رسول اکرم صلی الله علیه وآله را در خواب دیدم گویا به من فرمود:
چگونه خواهید بود وقتی که در زمین شما پاره ای از تن من در سرزمین شما دفن شود وامانت من به شما سپرده شود ودر زمین شما ستاره من پنهان شود ؟
امام رضا علیه السلام فرمود:
منم که در زمین شما دفن خواهم شد ومنم پاره تن پیامبر شما ومنم امانت منم آن ستاره.آگاه باشید که هر که مرا زیارت کند وآنچه را خدای متعال از حق من واطاعت من واجب کرده بشناسد من وپدرانم روز قیامت شفیع او خواهیم بود و کسی که ما شفیع او باشیم نجات پیدا خواهد کرد.گرچه براو همانند گناهان جن و انس باشد.
امام رضاعلیه السلام فرمود:
برشما باد به نماز شب هیچ بنده ای نیست که آخر شب بیدار شود وهشت رکعت نماز شب ودو رکعت نماز شفع ویک رکعت نماز وتر بخواند ودر قنوت آن هفتاد بار استغفار کند مگر اینکه خداوند او را از عذاب قبر و آتش پناه داده و عمر او را طولانی کرده به زندگی او گشایش خواهد داد. سپس امامعلیه السلام فرمود:خانه هایی که در آنها نماز شب خوانده می شود نورش برای اهل آسمان می درخشد همانطور که نور ستارگان برای مردم زمین می درخشد.